سندرم پای بی قرار یک بیماری شناخته شده با علائمی از قبیل سوزن سوزن شدن و احساس ناخوشایند در پاها است. این علائم اغلب هنگام خواب شبانه و در حالت استراحت رخ می دهد.

سندرم پای بی قرار در اغلب افراد همراه با علائم خفیف است اما در صورت شدید بودن، می تواند کیفیت زندگی را تحت تاثیر قرار داده و مشکلاتی در تمرکز، فعالیت و حتی کیفیت خواب داشته باشد.

در واقع یکی از علل ابتلا به افسردگی و اضطراب، سندرم پای بی قرار است. با این حال در پیش گرفتن برخی عادات سالم در زندگی منجر به بهبود علائم این عارضه و افزایش کیفیت زندگی مبتلایان می شود:

شناخت عوامل خطر:

اولین قدم برای بهبود علائم سندرم پای بی قرار، شناخت علل مرتبط با آن است. در حالی که یک علت ابتلا به این عارضه می تواند ژنتیک باشد، اما علل محیطی از قبیل عادات روزانه، داروهایی که مصرف می کنید و برخی شرایط بهداشتی نیز بی ارتباط با تشدید علائم این سندرم نیستند. استفاده از کافئین، الکل و تنباکو می تواند علائم سندرم پای بی قرار را تشدید کند.

برخی داروها از قبیل دیفن هیدرامین، متوکلوپرامید، لیتیم، فلوکستین، سرترالین، ترامادول، لووتیروکسین و ... با تشدید علائم این سندرم مرتبطند. اگر مبتلا به سندرم پای بی قرار هستید، با پزشک خود در مورد تمام داروهایی که مصرف می کنید، مشورت نمایید ضمن این که فراموش نکنید برخی شرایط بهداشتی از قبیل ابتلا به بیماری کلیوی، آسیهای عصبی ناشی از دیابت و کم خونی فقر آهن نیز منجر به تشدید علائم سندرم پای بی قرار می شوند.

سندرم پای بی قرار یک بیماری با علائمی از قبیل سوزن سوزن شدن در پاها است

بهبود کیفیت خواب:

در پیش گرفتن عادات سالم برای بهبود کیفیت خواب، در مورد مبتلایان به سندرم پای بی قرار بسیار پراهمیت است. به مبتلایان توصیه می شود که هر روز در ساعت خاصی بخوابند و در ساعت مشخصی نیز بیدار شوند. محل خواب باید خنک، آرام و تاریک باشد. تمام وسایل الکترونیک مانند تلویزیون و تلفن را خاموش نگه دارید. از قرار گرفتن در معرض نور آبی اجتناب کنید چون چرخه خواب و بیداری را مختل می کند.

دریافت مکمل های آهن و ویتامین ها:

به نظر می رسد کمبود آهن از علل اصلی ابتلا به سندرم پای بی قرار باشد. مطالعات متعدد نشان داده اند که دریافت مکمل های آهن در بهبود شرایط مبتلایان موثرند. یک آزمایش خون ساده می تواند وضعیت آهن را در بدن شما نشان دهد. کمبود ویتامین دی نیز می تواند با این سندرم در ارتباط باشد. دریافت مکمل های ویتامین دی، به همراه ویتامین های سی و ای، به بهبود شرایط بیماران کمک می کند.

انجام تمرینات فیزیکی منظم:

ورزش روزانه به طور چشمگیری منجر به بهبود علائم سندرم پای بی قرار می شود. تمرینات هوازی و مقاومتی و انجام آنها به مدت ۱۲ هفته برای مبتلایان بسیار مفید است. علاوه بر این، ورزش منظم به بهبود کیفیت خواب مبتلایان کمک می کند.

انجام یوگا و حرکات کششی:

مانند دیگر انواع ورزش، یوگا و حرکات کششی برای مبتلایان به سندرم پای بی قرار مفید است. یوگا باعث بهبود خلق و خو و کاهش سطوح استرس می شود و کیفیت خواب مبتلایان را افزایش می دهد.

دریافت ماساژ:

ماساژ عضلات پا به کاهش علائم سندرم پای بی قرار کمک می کند. دریافت ماساژ به مدت ۴۵ دقیقه و دو بار در هفت باعث افزایش آزاد شدن دوپامین و بهبود گردش خون در مبتلایان می شود. ماساژ همچنین راه مفیدی برای بهبود کیفیت خواب مبتلایان به سندرم پای بی قرار است.