شنبلیله سبزی اصلی قورمه سبزی‌، غذای مطبوع ایرانی است‌. این گیاه در نواحی مختلف ایران‌، هند و الجزیره‌، ایتالیا و اسپانیا می‌روید‌. شنبلیله دارای مواد چرب و مواد نشاسته‌ای‌، مواد ازته‌، مواد فسفره و ماده‌ای به‌نام گونل‌لین می‌باشد‌.

تركیبات شیمیائی

البته این گیاه دارای طعم و اسانس معطر می‌باشد‌. تحقیقات جدید نشان داده است كه شنبلیله دارای اسید نیكوتینیك یا نیاسین كه ویتامین B۳ نیز نامیده می‌شود، ‌می‌باشد. این ویتامین عامل جلوگیری‌كننده از بیماری پلاگرا می‌باشد و همچنین اثر گشاد‌كننده عروق را نیز درا است‌.

خواص داروئی

یكی از دانشمندان با تحقیقات زیادی كه روی شنبیلیه انجام داد دریافت كه شنبلیله در رفع سل استخوانی اطفال بسیار مؤثر است. شنبلیله در طی قرون گذشته در ایران برای بسیاری از بیماری‌ها مصرف می‌شده است‌. برای این منظور حتی از دانه شنبلیله استفاده شده است و بیماری‌ها سریعاً بهبود پیدا می‌كند‌.

شنبلیله چون دارای مواد فسفره، ‌آهن، ‌ازته و یاستازهای مختلف می‌باشد تقویت‌كننده لوزالمعده نیز می‌باشد و بنابراین دستگاه هاضمه را به‌كار انداخته و لاغری‌های مفرط را از بین می‌برد‌.

شنبلیله به‌طور كلی شفادهنده بیماری‌های روحی و جسمی است و حتی اثرات مفیدی در اشخاص مبتلا به مرض قند و سل ریوی و استخوانی دارد‌. در قدیم شنبلیله برای مداوای بیماری قند به‌كار می‌رفته است دانه شنبلیله با این همه خواص مفید دارای بوی ناپسند است بنابراین برای استفاده از آن دانه آرد شده آن را با مواد معطر باید مخلوط نمود كه بوی بد آن را تا اندازه‌ای برطرف كنند‌.

طرز استفاده

برای تهیه پماد شنبلیله ۳ تا ۴ قاشق سوپخوری در دانه شنبلیله را با سركه مخلوط كرده و برای رفع التهاب‌های سطحی پوست بدن مصرف كنید‌. برای تقویت عمومی بدن بهتر است كه دانه شنبلیله و گیاه آن را قبل از غذا مصرف كرد‌.

مضرات‌

مضرات خاصی برای آن بیان نشده است.