اگر میدانستید که غذاهایی که میخورید کجا میروند- قبل از خوردن کمی فکر میکردید!

یکی از مهمترین عوارض ناگوار چاقی حاصل از پُرخوری و بدخوری، زیاد شدن چربی خون و در پی آن، نارسایی شریان‏‌های مغذی و عروق خون‏‌دهنده عضله قلب است که در اثر تنگ شدن عروق فوق، سکته‏‌های قلبی و مغزی را در پی خواهد داشت.

 ازدیاد چربی خون به علت خوردن غذاهای متنوع و رنگارنگ بیش از اندازه احتیاج به وجود می‏‌آید. روزانه این مقدار چربی اضافی به انبار ذخیره چربی بدن اضافه می‏‌شود و سنگینی وزن را به وجود می‏‌آورد. سنگینی وزن هم یکی از عوامل سکته‏‌های قلبی است، زیرا این‏ بار اضافی را قلب باید تحمل کند.

در پُرخوری و بدخوری عوارض آن بیشتر در زمان کهولت و پیری خود را نشان می‏‌دهد که مهمترین عوارض آن شامل دردهای مفصلی از قبیل زانوها، کمر، مهره‏‌های گردن، مچ پاها و سایر مفاصل دیگر بدن است و علت این چاقی و زیادی چربی خون بیشتر مربوط به خوردن غذاهای پُختنی در وعده‏‌های متوالی است. زیرا غذای قبلی هنوز هضم و جذب نشده که غذای بعدی خورده می‏‌شود.
این زیاد شدن چربی را می‏‌توان با مثالی ساده روشن‌تر ساخت. مثلاً اگر فردی صبح بیست گرم پنیر و نصف نان، ظهر پنجاه گرم مواد گوشتی و پنجاه گرم مرغ چرب و خورشت که از نخود، سبزی و چیزهای دیگر تهیه شده است و شب هم یک غذای دیگر که به همین اندازه کالری ایجاد کند، مصرف کند، حدود سه هزار کالری دست‏کم وارد بدن خود کرده است.

بیشتر بدن‏‌ها این مقدار کالری و حرارت را لازم ندارد (به علت کمی تحرک بدن) زیادی آن منجر به چاقی و زیاد شدن چربی خون می‏‌شود. زیان این بدخوری و پُرخوری نه از لحاظ بدنی بلکه از نظر اقتصادی هم قابل جبران نیست. زیرا کسانی که بیشتر از پختنی استفاده می‏‌کنند، باید اضافه‏‌تر ظرف بشویند، آب بیشتری بریزند، پودر ظرفشویی بیشتری مصرف کنند و وقت بیشتری را برای تهیه غذا به کار برند، بنابراین مواد سوختنی زیادتری را از دست می‌دهند که همه اینها باید با صرف بودجه بیشتری جبران شود.
حال اگر به جای پختنی‏‌های متنوع، یک جور غذای مناسب آن‏ هم در یک وعده «پختنی» و در وعده‏‌های دیگر از غذاهای ساده و به اصطلاح حاضری استفاده شود. شب‏‌ها را با میوه‏‌جات یا مقداری سالاد، سپری کنند، مخاطرات را از خود دور ساخته‏‌اند.
زیان غذاهای چرب علاوه بر نارسایی شریان‏‌های غذادهنده به عضله قلب (کرون‏‌ها) و سفت شدن شرایین، مخصوصاً عروق مغز، باعث خروج ماده‏‌ای به نام آنتروگاسترین از مخاط اثنی‏‌عشر و ژنوم می‏‌شود. (اول روده باریک که این هورمون وارد خون گشته باعث مهار حرکات معدی می‌شود و سرعت تخلیه‏ آن را به نصف تقلیل می‏‌دهد).
هر چه چربی غذا در کیموس معده بیشتر باشد مهار تخلیه آن بیشتر می‌شود و غذا مدت بیشتری در معده باقی می‏‌ماند. این ماندن غذا، خود موجب تشدید اسیدیته معدی و زیاد شدن آن می‏‌شود که سرانجام موجب ایجاد ورم و در به وجود آمدن زخم معده و اثنی‏‌عشر مؤثر خواهد بود.
معمولاً چاق‏‌ها به علت بار اضافی که بر دوش دارند طبعاً به تنگ نفس، کم‏‌حوصلگی، عصبانیت، عدم تحرّک، کندی در کارها و به یک حالت بی‏‌حالی مخصوص به خود دچار می‏‌شوند که این امر در تحریک عصب سمپاتیک به علت تحریکات هیجانی فوق مؤثر است و باعث کم شدن حفاظت قسمت اول روده، یعنی اثنی‏‌عشر می‌شود که این نیز به نوبه خود یکی از عوامل به وجود آمدن زخم پپتیک است.

عصبانیت، استرس، هیجانات و اپی‏‌نفرین هورمون قسمت میانی قشر غده فوق کلیوی و کوریتکوتروپین از آدنوهیپوفیز با گلوکورتیکوئیدهای قشر غده فوق کلیه باعث چربی می‏‌شود که هرچه استرس و عصبانیت زیادتر باشد، چربی زیادتری بسیج و وارد خون می‏‌شود.

بخصوص باید غذاهای چربی‏‌زا مثل برنج، شیرینی‏جات، خورشت‏‌های چرب و غلیظ و سرخ‏‌کرده، آبگوشت‏‌های چرب، کلّه‏‌پاچه و امثال آن. نیز دفعات غذا خوردن را تقلیل داد.